Van Aquariustijdperk naar zachte kracht

 

Op naar 2002, een jaar in de eerste eeuw van het tijdperk van de waterman: het Aquarius-tijdperk.

 

Zonder dat er exacte begin- of einddata voor zijn, glijden we met zijn allen vanuit het Vissentijdperk volop het Watermantijdperk in. Astrologen vertellen ons namelijk dat onze zon om een centrale zon draait in 26.000 jaar en dat er 12 dierenriemtekens zijn. Ze berekenen de langzame verschuiving van de aardas ten opzichte van de zon, en hiermee doorloopt het zonnestelsel één dierenriem in ongeveer 2100 jaar. Zo’n tijdperk duurt dus een ruime twee eeuwen. Dit is wat technisch allemaal. Waar het voor ons om gaat is wat dat nou in de dagelijkse praktijk betekent of kan betekenen. Daarvoor moeten we eerst begrijpen wat het Vissentijdperk betekende en wat het Watermantijdperk zal inhouden en wat we daarmee kunnen.

 

Het Vissentijdperk (pisces) bestond dus de afgelopen tweeduizend jaar. Dat is dan vanaf het jaar 0 tot nu ongeveer! De Franse revolutie wordt gezien als een voorloper van het Watermantijdperk en onze eigen hippietijd als een verkenningstocht met haar flower-power. Nu laten we de visseninvloed steeds meer achter ons. Volgens de astrologen typeert een Vissentijdperk zich vooral door onderwerping en ‘leren door lijden’. De piscesmens gelooft in oorzaak en gevolg en gaat ervan uit dat het ondergaan van het lijden verlichting brengt. Vrij passief dus. Het sleutelwoord is hierbij overgave. Het individu gaat op in het collectief. De aquariusmens is meer ingesteld op actie-reactie waaruit een actieve houding voortvloeit. Hij gelooft dat hij zelf kan bepalen wat de uitkomst van een proces is. Het individu staat daarbij voorop. Het leerproces in dit Watermantijdperk bestaat uit het jezelf zijn mét respect voor de (individualiteit van de) ander. Het groepsbewustzijn bestaat dan ook uit de verbindingen tussen al de unieke individuen die wij met elkaar zijn.

 

Het is overigens niet automatisch zo dat de eigenschappen van het sterrenbeeld van de waterman de wereld van het Watermantijdperk bepalen, maar globaal zijn er wel veel overeenkomsten tussen de eigenschappen van de watermansterrenbeeld en de mentaliteit van het tijdperk dat naar hem vernoemd wordt. Daarom is het goed om te weten dat vernieuwing, idealisme en vrijheidsdrang de belangrijkste karaktereigenschappen zijn van het watermansterrenbeeld. Vandaar dat men meestal hoopvol en optimistisch is over het Watermantijdperk. Gelijkheid, vrede en geestelijke ontwikkeling staat hierin immers centraal en de verwachtingen zijn dat het tijdperk een oplossing brengt voor veel aardse problemen. Het materialisme zou plaats maken voor spirituele kennis. Geen oorlogen meer, maar geweldloze kracht. De waterman is geen waterteken zoals je misschien zou vermoeden maar een luchtteken. Ik las in een tijdschrift in 1999 dat het daarom typerend is dat de mens sinds kort, als je het in de loop van de evolutie bekijkt, de lucht veroverd heeft met vliegtuigen, en in de communicatie met televisie, satellieten, telefoon, fax, de computer, het internet en de Email. De eerste verandering is dus deze verandering van tijdperk: van vissen naar waterman. De tweede, feitelijke, verandering in de huidige wereld betreft de veranderde wereldorde ten gevolge van de ramp(en) van 11 september jl.. Het is wel cynisch om te constateren dat hierbij ook het luchtruim een grote rol heeft gespeeld. Maar ik kan het niet rijmen met de geweldloosheid die ons beloofd is: We zouden toch één zijn in verscheidenheid: Individualiteit vanuit groepsbewustzijn met respect voor de ander? Misschien zijn deze rampen en de huidige oorlog nog een naschok van het Vissentijdperk; Dan kan het zo zijn dat we gewoon nog niet zover zijn met zijn allen: Dat we midden in dat leerproces van het Watermantijdperk zitten en dat ook dat zijn harde tol eist. Of misschien is het naïef om ons te verheugen op een tijdperk van vrede en verwachten we teveel van het Watermantijdperk. In dat geval moeten we de illusie van structurele vrede laten varen. Zelf zie ik niet zo snel een wereld voor me zonder ernstige en minder ernstige conflicten. Natuurlijk dienen conflicten een doel. Zonder conflicten geen verandering……. Maar de gedachte dat er zoiets zou bestaan als een steeds grotere kritische massa spreekt me wel aan. Dat is een soort groei van ‘goedheid’ onder de mensen waarbij we allemaal profiteren van de energie en de kennis uit de kosmos. Dit is misschien wat vaag maar het zou er op kunnen neerkomen dat we met steeds meer mensen steeds beter om gaan met conflicten, beter kunnen geven en nemen….. Dat we leren met zachte kracht te ‘winnen’………….. Voor de verandering!