Kijker Pieter vindt MLIP smakeloos
Onderstaande reactie ontving ik van Pieter. Ik deel die om daar uitgebreid op in te gaan. Laat me weten wat jij ervan vindt!
‘Dit programma is om één of andere reden op de Vlaamse tv beland. Het staat zelfs nu op (op gezondheidszender Vitaya), maar niet lang meer. Schaamteloze close ups terwijl familieleden naar elkaar staan te schelden – en maar een camera onder hun neus duwen. Proficiat. Ik hoop dat jullie er veel reclamegeld aan verdienen. Als je vind dat iemand psychologische hulp nodig heeft, bied die dan. Daar zijn geen camera’s voor nodig. What’s next? Dementerende bejaarden filmen als ze naar een gesticht gevoerd worden?’
Mijn reactie
Pieter, dank je wel voor je reactie. Er zijn zeker meer mensen die er zo over denken als jij en ik wil er graag een ander geluid tegenover zetten. Jouw reactie biedt me daartoe een goede gelegenheid.
Allereerst voel ik wel enigszins met je mee: Ik heb ook moeite met sensationele televisie die alleen dan wel vooral gericht is op de kijkcijfers. Ik vraag me met jou af hoever we daarin willen gaan. Het is ook een lastig spanningsveld, want er wordt wel en masse naar gekeken: de mensen willen het blijkbaar. Veel van hen willen zich vergapen aan mensen die het slechter hebben.
Waarom ik daar dan aan meewerk zul je je afvragen? Ik heb daar een aantal redenen voor die ik graag met jou en andere lezers deel: Ten eerste weet ik dat als ik het doe, ik de kandidaten benader vanuit respect. Ten tweede ken ik de groep van problematische verzamelaars: Het zijn veelal mensen die liever de gordijnen dichtdoen en hun probleem ontkennen dan zich open stellen. Familie en vrienden zijn vaak aan het eind van hun latijn. Hebben alles al geprobeerd en maken zich zorgen. Wij brengen hoop, actie en dus beweging. De meeste kandidaten zijn onder aan de streep dan ook positief dat we zijn geweest. Een van hen verwoordde het als volgt: “Jullie hebben mijn hele wereld op zijn kop gezet, maar ik had het zo geen twee jaar meer vol gehouden. En ik weet dat jullie intentie goed was”. Het resultaat kortom is een heel belangrijk motief. Je hoeft het niet van me aan te nemen, maar we helpen de kandidaten echt uit een uitzichtloze situatie te komen! De derde hoofdreden heeft ordinair te maken met geld: De doelgroep heeft vaak twee problemen: ze willen (eigenlijk) niet én vaak zijn er geen middelen. Als je gaat uitrekenen hoeveel het kost om zo’n traject te financieren, dan begrijp je dat dat voor de meeste mensen om een problematische verzamelaar heen (ouders of kinderen, vrienden of buren) veelal niet op te brengen is. En hier in Nederland valt deze doelgroep tussen wal en schip wat de geldstromen betreft. Misschien gaat dat veranderen als de DSM IV wordt vervangen door de DSM V waarin hoarding wel officieel gaat worden erkend als psychiatrische aandoening. Overigens zijn er hier ook alleen in Utrecht en Amsterdam therapiemogelijkheden en woon je elders dan kom je daarvoor niet in aanmerking. Is eigenlijk de 4e reden om het via de televisie te doen: beter onze hulp, -met begeleiding en enorme mankracht, snel én kosteloos- dan geen hulp …. Dus inderdaad, de reclame-inkomsten maken zoveel mogelijk dat we problematische verzamelaars helpen in ruil voor een kijkje in hun keuken. Waarschijnlijk zijn er ook nu weer legio mensen die hun intimi aanmelden voor het programma, zodat we er ook aankomend seizoen weer acht zullen vragen om mee te werken aan ‘Mijn Leven in Puin’. Ik ben er trots op dat ik mijn bijdrage mag leveren aan wat meer ruimte, rust, licht en lucht in hun leven!
Ik hoop Pieter dat je mijn uitgebreide reactie op waarde kunt schatten!