Depressie IS gebrek aan motivatie
Iemand die depressief is, is niet blij. Heeft nergens zin in, ziet overal tegenop, wil niet bewegen en ook niet in beweging komen. Kan zich nergens toe zetten.
Als je een klant gaat begeleiden die depressief is, heeft het dus geen zin om te proberen hem/haar te motiveren. Zinnen als: ‘je krijgt er vanzelf lol in’, of ‘je kan het’ of wat dies meer zij, schieten dus ook aan het doel voorbij.
Het is veel beter om de klant tot het verrichten van een taak te krijgen door:
1. te benoemen dat hij/zij er geen zin in heeft;
2. dat allebei te accepteren;
3. te constateren dat je geen zin hoeft te hebben om ‘gewoon’ toch te doen;
4. en te besluiten dat de klant het dus gaat doen…;
5. het tenslotte te laten doen liefst gedurende een vooraf afgesproken tijdvak;
6. en stil te staan bij de prestatie (de klant heeft het dus toch gedaan!) en het resultaat (het is ook nog gelukt!)
Het zou mooi zijn als de klant hier dan toch ietwat bevrediging uit haalt!
Dit geldt ook voor fysieke prestaties
Waarschijnlijk is het voor iemand in een depressie heel lastig om te gaan bewegen. Toch doen volgens bovenstaand model: Bewezen is dat lichaamsbeweging een mens gelukkiger maakt (Zie de How of Happiness van Sonja Lyubomirsky: Ned vertaling: de maakbaarheid van geluk). De psychologische voordelen van lichaamsactiviteit overtroefden in onderzoek zelfs die van antidepressiva…. Dus wandel-, jog- of hardloopschoenen, een zwembroek of een fiets, 10 minuten per dag om mee te beginnen en dan uiteindelijk liefst een half uurtje per dag: Hij/zij/Jij/ik: Het geldt voor ons allemaal: Je slaapt beter, wordt sterker en onafhankelijker, bouwt weerstand, conditie, kracht en meer eigenwaarde op, zet wat vet om in spieren, de goede hormonen gaan hun werk doen en misschien kom je ook nog wel eens iemand tegen…. Dus ‘gewoon’ DOEN!